Przyglądam się z bliska najprostszym rzeczom. Starym belkom, rozwalonym murom, zniszczonym tynkom o bogatych fakturach i kolorach, zardzewiałym fragmentom metalu, staremu brukowi na drodze… Z pozoru mało interesujące widoki. Ale ta sytuacja pozwala mi skupić uwagę na rzeczywistości niemalże nieuchwytnej… Tajemnicy istnienia już nie oglądanego przedmiotu, ale innej rzeczywistości. Zaobserwowane kolory, kształty, światła i różne formy przestrzeni kierują moją wyobraźnię, i mam nadzieję, że widza także, na tajemniczy spektakl. Bo w pejzażu tzw. pięknym narzuca się nam jakaś oczywistość, gotowa interpretacja, pierwsza odsłona. Niejako zwalnia nas z zastanawiania się nad następnymi warstwami, odkrywanymi jakby przypadkiem.
Cała ta sytuacja stwarza spektakl nieoczywistości, nowego, otwartego świata, różnorakich zależności plastycznych i nie tylko…
Wojciech Plust
Muzeum Grodu Santok – filia Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim
ul. Wodna 2a, Santok
luty – wrzesień 2022
Wernisaż: 18 lutego 2022 roku, godz. 17:00
Wojciech Plust
artysta malarz
Urodzony 10 czerwca 1958 roku w Poznaniu.
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu.
Członek Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1997 roku otworzył pierwszą w Gorzowie Wielkopolskim autorską galerię, którą następnie przekazał grupie plastyków działających przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Aktualnie jego pracownia znajduje się w Santoku, gdzie mieszka od lutego 2015 roku. Każdego roku jeździł na kilka plenerów malarskich (Polska, Słowacja, Włochy, Niemcy, Portugalia).
W latach 2017 oraz 2018 był pomysłodawcą i komisarzem pleneru w Santoku. W roku 2021 uczestniczył w trzeciej edycji tego pleneru.
Wojciech Plust o swoim malarstwie:
„Otóż, wszystko co nas otacza, może stać się inspiracją do obrazu: widok z okna, zdjęcie z podróży, widokówka, zdjęcie rodzinne, wycinek z gazety itp. Wszystko to można rozwinąć w pejzaż, w postać lub w dowolną, niczym nieograniczoną kompozycję… Myślę, że istotnym jest, by to co ma powstać na płótnie, było spójną kompozycją, to znaczy, aby wszystkie elementy obrazu stanowiły całość – jedność zbudowaną z wielości.
Kładę nacisk na malarski gest, ekspresję krępowaną pewnymi prawidłami plastycznymi. Zależy mi na malarskiej świeżości. Wszelkie niedopowiedzenia w obrazie mają potęgować jego działanie. Powstanie przestrzeni malarskiej ma być światem niezależnym od oglądanego obiektu. Malarski świat jest rzeczywistością docelową, rządzi się swoimi (moimi) prawami. Uważam, że tajemnica w obrazie jest jednym z najważniejszych składników wypowiedzi malarskiej”.
Profesor Zbigniew Romańczuk o Wojciechu Pluście:
„Zaskakująca jest świeżość tego malarstwa, napięcia barwne, klarowna dźwięczność kolorów: różowych, błękitnych, szafirowo-zielonych, purpurowych czy żółtych, budujących kompozycyjno-kolorystyczne i znaczeniowe relacje pomiędzy tematem a malarskim rozstrzygnięciem płótna. Zamierzona spontaniczność wyrażana gwałtownym gestem artysty…”
Wystawy indywidualne:
1992 – Dom Kultury w Opalenicy
1993 – Klub Myśli Twórczej „Lamus” w Gorzowie Wielkopolskim
1994 – Spichlerz – Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim
1995 – Galeria Promocji „Stilon” w Gorzowie Wielkopolskim
1997 – Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim
1998 – Galeria „Relax” w Gorzowie Wielkopolskim
1999 – Muzeum Regionalne w Myśliborzu
– Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim
2000 – Kościół Św. Piotra w Touques (Francja)
– Galeria „Dialog” w Kostrzynie nad Odrą
2000 – Międzynarodowe Centrum Promocji w Kolonii (Niemcy)
2001 – Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim
2002 – Galeria „Pod Pocztową Trąbką” w Gorzowie Wielkopolskim
2006 – Klub Myśli Twórczej „Lamus” w Gorzowie Wielkopolskim
2007 – Spichlerz – Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim
– Biblioteka Główna Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wielkopolskim
2008 – Muzeum Pomorza Myśliborskiego w Myśliborzu
– Auto-Bis Galeria-Art w salonie Skody w Gorzowie Wielkopolskim
2009 – Spichlerz – Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim („W drodze”, wspólnie z Michałem Bajsarowiczem)
2010 – Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim („Zapiski śródziemnomorskie”)
2011 – Galeria Askana w Gorzowie Wielkopolskim („W stronę słońca”)
2012 – Galeria „Pro Arte” w Zielonej Górze („To co ukryte”)
2012 – Galeria Askana w Gorzowie Wielkopolskim („Moje Miasto”)
2013 – Salon Skody w Gorzowie Wielkopolskim („Kwiaty”)
2014 – Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim
2016 – Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim, wspólnie z Januszem Moraczewskim
2018 – Spichlerz – Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim („W poszukiwaniu znaku”)
2018 – Galeria „Pro Arte” w Zielonej Górze
2019 – Galeria Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Gorzowie Wielkopolskim
– Klub „Nowa Linia” w Gorzowie Wielkopolskim („Muzyka na płótnie”)
Wystawy zbiorowe:
Polska
nieprzerwanie do 2016 roku:
– Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim (Salony Jesienne i Biennale Sztuki Sakralnej, w 1998 roku wyróżnienie)
– Biuro Wystaw Artystycznych w Zielonej Górze (Salony Jesienne)
2011 – Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. Zbigniewa Herberta w Gorzowie Wielkopolskim („Dwa pokolenia sztuki gorzowskiej”)
2016 – Spichlerz – Muzeum Lubuskie im. Jana Dekerta w Gorzowie Wielkopolskim („Mit Europy” – druga wystawa poplenerowa, po międzynarodowym plenerze w Beeskow, Niemcy)
2018 – Gdańsk-Oliwa (po plenerze w Portugalii)
2021 – Biuro Wystaw Artystycznych w Gorzowie Wielkopolskim (Salon Jesienny)
Francja
1993-1998 – Sainte Maure de Touraine (Salon Malarstwa i Rzeźby)
1994 – Vaugourdon (32. Salon du Ripault, nagroda za malarstwo olejne)
1994 – Veigné (11. Salon Sztuki, nagroda „Prix du Salon”)
1995 – Etampes, Maisse, Thouars
1997 – Descartes
1998 – Descartes (22. Salon w Descartes, nagroda za malarstwo olejne)
2000 – Maisse, Descartes
2001 – Descartes
2004 – Sainte Maure de Touraine (35. Salon Ruchu Artystycznego, Nagroda „Prix du Conseil Général”)
Niemcy
1997 – Brandenburgisches Freilichtmuseum w Niemczech (Altranft), wspólnie z Juliuszem Piechockim
2000 – Norymberga (24. Salon Malarstwa z Europy i Ameryki)
2011 – Schwedt (wspólnie z Mariuszem Kaczmarkiem)
2013 – Bad Sarrow
Włochy
2010 – Budrio di Bologna (międzynarodowy plener malarski i wystawa)
2012 – Calderara di Reno (wspólnie z Dariuszem Kaczorem)
Belgia
2015 – Eupen („Mit Europy” – pierwsza wystawa poplenerowa, po międzynarodowym plenerze w Beeskow, Niemcy)
Wiele obrazów w prywatnych zbiorach we Francji, Niemczech, Szwajcarii,
Włoszech, Wielkiej Brytanii.
